Shkalluan drurët nga era

SHKALLUAN DRURËT NGA ERA

Vija nga e dashura

dhe ndieja akoma aromën e buzëve të saj

si aromën e pjeshkës,

dhe ndieja akoma të prekja supet e saj

të brishta.

që dukeshin sikur do të më thyheshin në duar.

Nata varej si një pjergull mbi pullazin e

shtëpisë sime.

Nënës që doli të më hapte portën

i iku shamia,

rrahu krahët rrotull meje

dhe si një thëllëzë e trembur u struk në drurët

e kopshtit.

S’e di sa e kërkova midis degëve ku shihja të 
lundronte vetëm dritarja e së dashurës sime,

s’e di sa kohë kish nëna që më thoshte:

“«Eja brenda, bir,

nuk dëgjon?...

Shkalluan drurët,

shtëpia u mbush me mjegull.”

Limjon, 1978