Për ç'udhëtime gatiten anijet?

PËR Ç’UDHËTIME GATITEN ANIJET?

Ndiej një padurim të turbullt. Nuk e di përse shqetësohem,

nuk e di pse ky trishtim i qelqët më mbështjell të tërin.

(Di vetëm se më pëlqen, se ndihem mirë me të.)

Vërtet, përse sa herë që vjen pranvera,

sa herë që bari vesh mishin e dheut të ftohur nga erërat,

përse sa herë që mbi det nguten kopetë e yjeve

në shtegëtim

zemrën time e shkundullojnë frushullimat e një alarmi

 kozmik?

Jam biri i brigjeve të gjelbra, biri i rërës dhe i detit.

Fytyrën time nuk mund ta ndash kurrsesi

nga buzëqeshja e portokalleve, nga trungjet e menduara të

 ullinjve.

E kam harruar fare ditëlindjen siç ka harruar deti të tijën.

Nuk e di sa vjeç jam. Nuk e di

prej sa kohësh e kam pirë këtë dritë të kaltër

që  rrjedh sipër këtij dheu të gurtë.

Kam përshtypjen se u mblodhën aromat e tokës,

gjithë dritat, gjithë rënkimet e detit,

meditimet e ullinjve

dhe më krijuan mua.

Kam përshtypjen se jam çdo gjë

mbi këtë dhè që rrahin valët.

Ç’është që më turbullon? Pse qenia ime rri me veshët e

ngrehura për të kapur sinjalet që shkëmbejnë xixëllonjat

                        me faret e largëta?

Ç’sekrete lundrojnë në ajër bashkë me pjalmin e luleve?

Cili Euklid u jep mësime gjeometrie zogjve të sapolindur

që stërvitin krahët për përballimin e hapësirave të reja?

Për ç’udhëtime të panjohura gatiten anijet?

Në zemrën time dynden mjegullat e një rrëmeti të bardhë.

Sarandë,  1969-2012