Trofta

TROFTA

Na  çuan të vizitonim rezervatin e madh të rritjes

së troftës, në një orë mësimi “Të njohim vendlindjen”.

Rrija prapa të tjerëve

duke parë veten në vezullimin e hutuar të qenieve

që përplaseshin në paretet e ngushta prej  betoni.

Sa syresh binin të trullosura në përpjekjen për ta kaluar

cakun e vendosur nga fati,

sa syresh, më shikonin me sytë e skuqura që brenda ujit

si brenda ca hekurave të padukshme.

Rrija mbrapa të mos e dëgjoja zërin e  specialistit,

teksa mburrej

me shkencën e krijimit të këtyre kolonive të bindura

dhe ëndërroja troftën e lirë të lumenjëve malorë që çan në

                        të  kundërtën e rrjedhës

 së katarakteve të vrullshëm, duke përqeshur që larg këto

                        qenie mjerane të ndrydhura në  qindra vaska

ku prisnin ushqimin e fabrikuar

sipas recepturave dhe racioneve të kalkuluara,

gjersa të arrinin peshën dhe gjatësinë për tregjet.

Habitesha me ata që mbanin shënime rrotull siluetës

së një zootekniku,  pa e marrë me mend se ne vetë ishim

qenie  që rriteshim  në vaskat absurde të një doktrine.

Limjon,  1979 – 2011