Borë e parë në jug

BORË E PARË NË JUG

Dukej sikur mbi gjithë çatitë e rruzullit

mbrëmë frynin erëra.

Tufa mjegullash

rrëzonin kolonat e tymit nga oxhaqet.

Në llambat e rrugëve,

mbi shkumën e ndriçuar të detit

silleshin parreshtur

mijëra flutura të çuditshme bore.

Ku ta dinin mbrëmë fëmijët, se të nesërmen,

në vend të mjegullave,

mbi çatitë, mbi qepallat e dritareve,

mbi katartet e anijeve,

mbi gjithë qytetin e tyre,

të ngritur në zgrib të zhurmave shkumore të

Jonit,

do të ngelej një pudër e shndritshme bore?

Qyteti mbrëmë ishte fundosur

nën një fërfëritje fluturash. . .

O si fërfërinte mbrëmë bora

mbi supet e dokerëve të portit,

si vinte që larg zhurma e mbytur e makarave,

sikur brenda tyre vërtiteshin të dërmuara gjithë

erërat,

gjithë stuhitë dhe miegullat.

Po, kur ra mëngjezi,

dokerët shkelën mbi borën e heshtur.

Larg, hëna si një apostrofë,

u!ej mbi shkrimin e një reklame drite.

Atyre ju rrihte zëmra, ju rrihte zemra,

si një pëllumb ju çukiste në brinjë.

Pas pak, mbi borë, do vërshonin fëmijët.