Tutje sanalleve të kthyera përmbys

TUTJE SANALLEVE  TË KTHYERA PËRMBYS

E ndrojtur u ul nata e jugut mbi drurët e kaltër dhe

shkëmbinjtë e bardhë,

nata e jugut

me erën e ngrohtë

që mblidhte zërat zogjve, zhurmën e krahëve të

                                                                     lejlekëve,

                                                                        që vinin

                                                               nga Mesdheu.

Mbi kumin e plazhit

qëndronin sanallet

e kthyera përmbys.

Ne i lamë mbrapa.

Ne shkuam tutje mes rrugicave të prillit

atje ku dukej më mirë qyteti i vizatuar lehtë

pas mjegullës së mbrëmjes.

Ishim dy silueta të dridhëshme mbi ujëra, ku vala 
                                                                përhapte jodin

që na mbështillte si aroma e ndjenjave tona.

Nuk flisnim. Xixëllonja e një puthjeje të lehtë na
                                                            ndriçoi fytyrat
kur pamë njeri tjetrin të zenë në faj...
.

Nuk e di pse magjia e asaj mbrëmjeje 
dhe xixëllonja e saj
më ndoqën pas gjithë jetën.

1973-2014