Festivali

FESTIVALI

(Nga "Poezi të pafajshme")

Është dita e fundit e festivalit. Një erë këngësh

                                                     shtyn

dallgët e valleve.

Kështjella ngjan si një anije.

Ku po vemi?

Kemi kaq ditë që po udhëtojmë në detin e pafund

                                         të gjenisë së popullit.

Hapat ngjeshin sheshin e kuvertës.

Ky shesh është bërë prej eshtrash dhe gjaku,

këta mure të veshur me myshk

ruajnë gjer në palcë të kaluarën.

Këta çelësa të rëndë në hajatet e ftohtë

Shumë kohë mundoheshin të kyçnin

hapat e historisë.

Shumë kohë dukej sikur

duart e saj

u mpinë mbi gjunjët e pritjes. Dukej

sikur nuk ecte.

Çapitemi mbi kuvertën

e anijes,

që historia e ka drejtuar përmes ngushticave

                                                të shekujve,

që e ka ankoruar në limanet e aq luftrave,

armët e të cilave i mbart tani në hambarët e saj.

Anija, që s’i kanë bërë gjë gjylet, tani lëkundet nga

                                                        vallet.

Kemi kaq ditë që po udhëtojmë në detin e pafund

                                      të gjenisë së popullit.