Home

HOME

Nga shpellat e akullta të Marsit

dalin qiklopët e verbuar nga Uliksët e tokës.

Ulërijnë, qëllojnë kuturu,

duke vërvitur meteorë të panumërt zemërimi,

andej nga vijnë zërat e qenieve të panjohura.

Shkëmbinjtë i zënë rrugën anijes së tyre kozmike

duke shkelur nënvete dhjetra syresh.

Brigjet e Kashtës së Kumtrit

mbajnë erë leshterikësh

dhe në plazhet e Saturnit

një ëndërr vret veten.

Hëna pengohet në udhëkryq

dhe përtyp lesh yjesh të kripur.

Qiell, hiqe thikën ku vezullojnë yjet në net kasapanash,

tiran me aureolën e rreme të kaltërsisë,

me vërtitjen marramendëse të galaktikave,

me erërat  diellore që përflakin hapësirat

dhe lenë kokallat e supershteteve

në mëshirën e vetëtimave.

Toka, si një varrezë gjigante kozmike

lëshon një duhmë kundërmuese kontinentesh.

Mbi detet e egërsuar të krizës pëlcasin orë e çast tajfunet

                                                                                e çmimeve.

sinjalet “SOS” përshkojnë kaosin.

Shtete me emblema të mëdha,

Titanikë me katartet e rrafshuara

enden pa torua nëpër  mjegull, prapa së cilës i përgjojnë

                                        ajzbergë të frikshëm, të panjohur.