Shllafari

SHLLAFARI

A ke qenë në Shllafari? A ke qenë në atë ishull

të largët të Utopisë?

Gjithë vitin në Shllafari bredhin udhëve

derkucë të pjekur me nga një thikë e pirunë të ngulur

      në kofshë

dhe një pjatë ari të varur në bisht.

Në qiell fluturojnë rosa, pata, mëllenja, thëllëza 

e fazanë të  pjekur.

Atje s’ka gurë e shkëmbenj

sepse vendin e tyre e kanë zënë

format e djathit kaçkavall, e djathit të bardhë fetë.

Në të dy anët e rrugës

janë ngritur gjerdhe me mure petullash e ëmbëlsirash.

Vetëm  se duhet të ruhesh nga sherbeti që të mos

                        rrëshqasësh.

Burimet me verë  gurgullojë e të bëjnë shend e verë.

Shatërvanet flakin në ajër wisky-n qelibar. Qejfllinjë hidhen

lakuriq dhe ata që s’dinë not

 ngrenë qafat nga sipërfaqja e lëngët dhe bërtasin:

 “Meze!”  -   që të mos mbyten.

Akulloret janë si Plaku i Vitit të Ri prej bore.  

Në vend të gjetheve pemët rritin kartmonedha

 e mund t’i mbledhësh duke i shkundur.

Shumë ngelen e kalben përtokë

sepse askush nuk përkulet nga përtesa.

Që të arrish në Shllafari

duhet të shfletosh ca qitapë të mëdhenj e të pyesësh

qatipin e verbër aty pranë

të të tregojë rrugën,

duhet të dëgjosh memecin

dhe të nisesh bashkë me ulokun.

Sarandë, 2011