Rreth i mbyllur i një kohe

RRETH I MBYLLUR I NJË KOHE

Me një kostum të grisur ëndrrash endesha në një gji të

mbyllur deti,

me hirin e zjarreve të shuar në shpirt

dhe bukurinë galaktike që frymonte brenda meje.

Isha  si një guaskë e zbrazur,

e flakur mes guralecëve të yjeve,

një spirancë anijesh e këputur nga zinxhirët isha,

me hekurin e udhëtimeve të ndryshkur.

Asnjë shpresë nuk i rrihte krahët rrotull meje  

të m’i zgjonte ditët me klithma gëzimi.

I mbyllur shpirti.

E mbyllur kënga.

Rrethi i një laku  më shtrëngonte në fyt.

dhe, oh,  me sa kujdes i hidhja këmbët,

të mos shkelja   
aty ku më prisnin greminat.