KUR SHKRUAJA I ZEMËRUAR
I
përpirë i tëri isha nga përleshja e elementeve.
Gjithë
ankth prisja të dilte mbi kodrën përballë
një
hënë e ngarkuar me ëndrrat e fëmijërisë sime
të largët.
Hëna
vononte të dilte,
hidhej
duke u penguar nëpër bokërimat e qiellit,
atje
ku yjet gremiseshin
në
mes të grumbullit të reve,
që vraponin duke bubullirë
me
nga një vetëtimë të ngulur në shpinë
si
demat në arena.
Vetëtimat
çaheshin brenda meje
dhe
ndjeja të më shponte hundët një si erë squfuri që vinte
nga hapësirat.
Nessun commento:
Posta un commento