Përrenjtë

PËRRENJTË

U zgjuan  përrenjtë,

si kecat që hidhen gur e mbi gur, të dehur, të paudhë.

U zgjuan përrenjtë, turbullues, plotë zhurmë,

si lodër këtu,

atje poshtë si lumë.

U zgjuan përrenjtë,

këta djaj të ujët,

të verbër, të shurdhët, përplasen me bujë,

si buajt nëpër udhët.

Gërryejnë dhe asfaltin

ku hasin pengesa

Këtu të hapin gropa, atje bllokojnë puseta.

Sheshet edhe rrugët i ndërruan funksionet,

tani ngjajnë së largu

në depo aluvionesh.

Kur shuhet rrebeshi

përrenjtë zdërhallen,

s’u mbajnë më gjunjët,

dremitin,

lënë vallen.

Ashtu,

të shtrirë,

nuk kanë më identitet;

në vend të infrastrukturës

shfaqet një kënetë.