Memento

MEMENTO

Mund edhe  të mos ishim takuar në jetë,

mund edhe të mos kishe ardhur ashtu si një

 shtojzovalle e sigurtë në vetvete e të uleshe përballë

      meje

me flakën shkrepëtitëse të syve

që e mbuloi me një dritë koralesh tërë qenien time.

Zëri yt u derdh si një shushurimë ëndërrash.

Mund edhe të mos kishe ardhur

dhe gjërat mund të kishin mbetur si më parë.

Mua nuk do të më mbulonte ajo dritë e tepërt

që vinte nga thellësitë e detrave të tua,

ai verbim i ajrit rreth e rrotull,

ajo klithmë habie, ajo drithërimë.

Nuk ma mbajtën këllqet tërë këtë vërshim vezullues

         që përmbyti ç’gjeti përpara

dhe m’u desh të rive në vendin e vet

gjithë shtyllat e rrëzuara brenda meje.Nga të çarat 
                                                                             e shpirtit 
filloi të rrjedhë teprica  si ca përrenj kanionesh.