Mug

MUG     

Rrija vetëm me gjithësinë.

Mbaja vesh puhizën e yjeve që çelnin si luleshqerra,

mbaja vesh detin atje poshtë,

frymëmarrjen e guvave të tij si ca gërhitje balenash.

Një xixëllonjë

u  shpëtoi zjarreve të perëndimit dhe u end

sipër meje me një hënë të vockël nën bark.

Portokallet hidhnin krahëve trikon e kaltër të mbrëmjes

dhe shkonin në  takim me ullinjtë.

Mbi qytet nderej një mjegullnajë drite,

një avullim i bardhë ëndrrash dhe oxhaqesh.

Atje tej dëgjohej buçitja e një lumi

që derdhte kohën në det.

Rrija vetëm me gjithësinë