Plazhi i Krorëzës

PLAZHI I KRORËZËS

Këtu natyra është si në ditët e para të krijimit të botës.

Edhe rëra e plazhit, edhe shkëmbinjtë që dalin nga uji,

edhe deti, edhe fundi i tij

mbajnë të pashqitur vulën e  Krijuesit.

Shkelim me kujdes, krup-krup, 

mbi këtë virgjëri rëre të koraltë

dhe ndruhemi  mos hedhim në rërën e larë nga deti

bishta cigaresh.

Edhe zogjtë e shumtë,

për ruajtjen e mjedisit ku rrojnë,

duken si të porositur mos t’u bjerë asnjë  fije kashte

     nga sqepi,

që mbartin për ndërtimin e çerdheve të tyre.

Këtu gjithçka është e  veshur me ajër dhe dritë

aq sa bluja e thellë e detit dhe ngjyra e smeraldit

 na sugjestionon.

.

Këtu koha ka ngecur dhe nuk e dimë

në ç’ epokë gjeologjike po çapitemi.

Dëgjojmë ritmin e përpiktë të valëve

që shtyjnë përpara rërën e ndritshme

dhe e tërheqin në zmbrapsje, si mbylljen e një refreni.

Dikush prej nesh

lëshon një thirrje me zë të lartë dhe të gjithë e ndiejmë

kthimin e shumëfishuar të jehonës.

Na ngjan se kemi hyrë në një tempull të harruar.

Dhe për çudi

 fanepset para nesh një manastir i braktisur mbi shkëmbinj,

i pashkelur prej shekujsh nga murgjit dhe besimtarët!

Në shpatet e pjerrëta  rritet një pyll i dendur e vertikal

prej ilqesh, dushqesh, lisash e valanidhi,

në garë se kush të arrijë më parë qiellin.

Për të gjitha këto, pa dashur belbëzoj një lutje:

Mos ardhtë dora jote, o njeri, që ta zhbëjë këtë bukuri

me betonet e infrastrukturën  moderne që ke  shpikur.

06.04.2014