Një pemë

 

NJË PEMË

  Jannis Ricos

 

 

 

Kjo pemë ishte rritur në pjesën e sipërme të kopështit,

e lartë, e vetmuar, e hollë – lartësia e saj

tradhëtonte ndoshta një ide sekrete të uniformitetit.

Nuk nxorri kurrë lule e fruta, vetëm një hije të gjatë

që ndante më dysh kopështin

dhe një përmasë e paaplikueshme për pemët e tjera

të ngarkuara e të përkulura.

Çdo mbrëmje kur perëndimi i lavdishëm shuhej,

një zog i çuditshëm ngjyrëportokalli hepohej në heshtje

 midis degëve si fruti i saj i vetëm – një këmbanë e vogël e artë

mbi një këmbanore të gjelbër shumë të lartë. Kur e prenë pemën 

zogu i vërtitej sipër me klithje të vogla të thekëshme,

duke vizatuar rrathë në ajër, duke vizatuar në perëndim formën

 e pashterëshme të pemës, si një kambanë e vogël

që lëkundej e padukëshme atje, më lart se vet pema.

 

Përktheu: A. Mato