Kryqëzimi im

KRYQËZIMI IM

Të  vetmuar dhe me shpirtin e sakatuar

më çuan drejt kryqëzimit të ri në Golgota.

Gozhdët,

pikat e gjakut, ringjallja

ishin një  provë e vështirë,  

në kohën kur parimet klonoheshin me shiringat e

         ideologjive.

Tej kryqit, tej vetmisë hamendësoja botën.

Ata që më kryqëzuan

flisnin midis tyre për një botë të re,

për një epokë ku fjalët: “armiku i klasës”,

“luftë vendimtare mbi dhe”,

dëgjoheshin dhe afishoheshin

deri në faqe malesh.

Askush nuk iu afrua drurit të kryqëzimit tim.

Vetmisë  sime.

 Ku mund t’i  gjeja të  Dymbëdhjetët e mi?

Të gjithë

zgjasnin që prapa hekurave

gavetat prej alumini.

Pas tridhjetë vjetësh u ringjalla më në fund.

Rreth e rrotull, blasfemitësit

u shfaqën sërish me parimet e tradhtuara

e me qirinj në duar.

Po biblën e vuajtjeve të mia

kurrë nuk e pranuan. Shiringat e ideologjive

shpirtrat ua  kishin sterilizuar.