Subtropikale

SUBTROPIKALE

Mos fantazo më kot për krokodilë,

po ndonjë nepërke duhet t’i ruhesh.

Këtu pylli i errët e i dendur është një makth  pa fund.

Po të ngresh zërin, një mori cinxujsh zhaurrijnë

dhe bëjnë bolori gjithë gjiun me ullishtat, plazhet dhe

            molin që zgjatet tej.

Mos provo të shuash kureshtjen,

mos thuaj se nuk je paralajmëruar për rreziqet

nëse do të ecësh mespërmes pyllit.

Mos u fut në oborrin e madh të një fabrike të braktisur.

Të gjitha ngrehinat, të gjitha sallat i kanë përshtatur

 për strehim gjallesat dhe rrjetat e

merimangave kanë vendosur kufijtë e zotërimeve,

të gatshme për të  dhënë alarmin

si në një sistem survejimi elektronik.

Atëhere përpiqu të vesh në lëvizje duart

për të mënjanuar lianet sipër teje

po deshe të orientohesh i zhytur thellë në këtë humnerë

                        të gjelbër.

Ke aq mend sa t’u shmangesh keqkuptimeve.

Mirë bën që vendos të ndjekësh  rrjedhën e një burimi

 të të tregojë udhën.

Po nuk është faji yt kur sheh se edhe ai

humbet  i tëri në një tunel bimësie subtropikale.

Mos klith ashtu i rrethuar nga gjarpërinjtë e ujit.

Të thashë, hiqi nga mëndja krokodilët,

për t’iu ruajtur sulmit të tyre si shushunjëzat.

Ec, ec. Më në fund do të arrish tek depot ushtarake

 të nxjerra në ankand.

Një erë e rëndë vajrash e armatimesh dhe hiri i zjarreve

 të kontrabandistëve

do të bëjnë ta kuptosh pse bimësia e harlisur

nuk guxon të të shoqërojë më tej.

Peripecitë tani kanë mbaruar. Pas bunkerëve

të mëdhenj fillojnë plazhet, shezlongët, çadrat, restorantet 

dhe zallamahia njerëzore e shumngjyrëshme

që endet pranë teje me rroba banjoje.

Nëse në mbarim të ditës do të ecësh mbi molin e vjetër

të kapësh diellin si një galerë me vela të kuqërremta,

 mos u tremb

nga tufat e pulëbardhave që ngrihen me frushullimë para

 teje.

Bëj edhe një hap më tej nëse ke dëshirë që edhe vetë 

të shndërrohesh në një statujë të këtij perëndimi.

Po nata subtropikale e Bunecit është një mister

që ende nuk e kam  jetuar.