Virtuale

VIRTUALE

Herë-herë e braktis realitetin ku rroj,

ja mbath, pa u vënë re, në virtualitet,

bëhem frymë, erë,

dhe  përpiqem t’i afrohem i ndrojtur

një vorbulle shpirtrash të përjetshëm që vërtiten mbi

 qytetërimin e sotëm.

Si adoleshent e ndjek nga pas këtë ekspeditë  poetësh,

filozofësh,

eksploratorësh, 

                         shpikësish

që  me dritën e tyre u ndriçojnë udhën planetëve dhe

     kohërave.

Më përshkon tejetej ajo dritë  biologjike e pashuar

që zë fill nga antikiteti,

më tërheqin si me magnet sistemet e përsosura të ligjërimit

      të gjenive të mëdhenj,

guximi i eksploratorëve që zgjidhin njërën pas tjetrës

misteret e të panjohurave,

furia e teknologjive të erës digitale.

Atje poshtë, i tërë dheu më ngjan si një foshnje

në djepin e përkundur prej tyre.