CARMEN YANEZ
Kili – 1952
LLOGORJA E DASHURISË
Po, - i thashë - po.
E lashë të hyjë
Kalin e Trojës.
Kalin e Trojës.
Dhe me të hyri
tortura,
barbari i etur.
Anonim ai u shfaq.
Dora ime përfshiu
Orakujt,
vorbullat.
Linjat e fatit të dorës sime,
të lashta dhe të holla
u hapën për të mirëseardhur
urrejtjen dhe dashurinë.
Po, - i thashë – po.
Unë e shfaqa ombrellën time
nën diell.
Veshët e mi oshëtinë
nga bombat dhe fyerjet.
Dhe dora ime përfshiu
një qytet të vdekur
për të mos e harruar.
Që atëherë,
Anonim ai u shfaq.
Dora ime përfshiu
Orakujt,
vorbullat.
Linjat e fatit të dorës sime,
të lashta dhe të holla
u hapën për të mirëseardhur
urrejtjen dhe dashurinë.
Po, - i thashë – po.
Unë e shfaqa ombrellën time
nën diell.
Veshët e mi oshëtinë
nga bombat dhe fyerjet.
Dhe dora ime përfshiu
një qytet të vdekur
për të mos e harruar.
Që atëherë,
jetoj alarmin
e një drenusheje
përballë rreziqeve.Përktheu: A.Mato
Nessun commento:
Posta un commento