DEREK WALCOTT

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

DEREK WALCOTT

Saint Lucian – 1932

Çmimi Nobel 1992

 

PËRLESHJE NË BORD

Ishte një bastard në bord, në publik shakara pa kripë bënte-
ishte kuzhinier, një idiot i Shën Vincentit
me lëkurë të kuqërremtë  si një lëvozhgë e zhveshur,
dhe sytë blu të zbehtë; nuk më shqitej asnjë sekondë,
tip që besonte se ishte i bardhë. Kisha një fletore,
këtë që po sheh, në të cilin hidhja vargjet e mia,
nejse, një ditë ma rrëmbeu nga duart
dhe nisi ta hidhte majtas e djathtas
tek pjesa tjetër e ekuipazhit, duke ulëritur: "kapeni"
dhe filloi të më drejtohej gati sikur të isha një zonjë,
shkak i poezive. Raste të tilla përfundojnë me grushta,
me shqyerje rrobash  ose me thika -
kjo meritonte thikën. Ok! në fillim ju luta,
por ai nuk pushoi së lexuari: "O fëmijët e mi, o gruaja ime",
dhe bëri gjasme sikur qarravitej,  që të tjerët të gajaseshin:
u hodha vrik si një peshk fluturues, thika e argjendtë
i shpoi pulpën dhe ai ra ngadalë, ngadalë, dhe

u bë më i bardhë se ç’besonte se ishte. E di, ca gjëra 
lypsen. Nuk është e drejtë, por ja që duhet.
Nuk i bëra kushedi çfarë, vetëm një rrjedhë
gjaku, vëllezër, por askush
nuk e tall më larën me poezinë time.

Përktheu: A. Mato