Në limanin e ditëve tona

NË LIMANIN E DITËVE TONA

Në det bëhej luftë.

Joni rrudhte ballin

dhe dallgët suleshin drejt bregut

duke sjellur jehonën e luftës,

 copëra katartesh, pëlhura të gjakosura,

duke përplasur në shkëmbenjtë e kripur

mëngjeset dhe mbrëmjet e purpurta.

Fundit të detit, si një muze shekujsh,

i dhuronin, dallgët, objekte të reja.

Ngrinin kokën dhe prapë suleshin drejt

bregut,

dhe prapë sillnin lajme betejash. 

Dallgët e shkumëzuara të shpirtrave të tyre

nënave u shkallmonin brinjët.

Prisnin, prisnin me vite

nënat, 

që nga pritja u thinjën.

Këngët që ngrinin 

ishin sikur të ndërtonin barka

dhe t’ju vinin djemve pranë.

Çanë këngët përmes stërkalash,

këngët e djemve që ranë.

Çajnë këngët dhe të shtyra nga koha

në limanin e ditëve tona hynë.

Zbresin nga anijet detarët e vjetër,

zbresin nga këngët 
dhe drejt nesh vijnë.

1969