Rozafa

            ROZAFA
                     (Nga "Poezi të pafajshme")

Ja Rozafa. Gjiri i bardhë i skalitur në hyrje të kështjellës

                                          pikon  qumësht.

Lindnin shekujt, pinin qumësht te ky gji i kohës,

pinin mushtin e lirisë,

që rridhte nga gjëndrat e tokës

dhe rendnin pastaj mes luftërash,

rendnin mes lavdish.

Shekujt tanë luftarakë, të paepur.

Qëllonte që vinin në kështjellë

tërë gjak, gjysmë të vdekur.

Atëhere shtrëngonte msusklat atdheu,

shtrydhte gjirin.

Ata çoheshin, kapnin armët

dhe prapë në luftë vinin.

Mure dhe shekuj të rrëzuar.

Mjegull. Midis gurëve

bari i gjelbër i kohës sonë mungullon.