Emri Thëllëzë

EMRI THËLLËZË

Histori e vitit 1916

Kur erdhi në jetë nëna ime në Moskofilin e mbushur me

     bajame dhe fiq deti,

në rrugën që të çonte në shtëpinë me portën e gurtë të

       Karreçajve,

u dritësuan odat e lashta nga urimet dhe uratat.  

Çuk-çuk, feksi dhe hoxha. La këpucët që jashtë derës

dhe në magjarinë e madhe,

u rehatua mbi çilte

në qoshe të vatrës,

ku i hapën vendin.

Të gjithë diskutonin

për emrin që do ti shkonte sërës së saj si një zonjë e

    nesërme

dhe mendjen s’e patën

kur nga dritarja

fluturimthi hyri një thëllëzë mali.

E tromaksur u end mbi kokat

me shami të bardha të grave,

mbi kokat e burrave

që festet i kishin hequr.

Thëllëza s’kish ku të fshihej

po nën djep të porsalindurës
shkoi e mblodhi krahët

me zemrën që i dridhej.

Atëherë hoxha u ngrit e tha:

“Mos u lodhni hiç për emrin,

Perëndia, që i qofshim falë,

deshi dhe e solli

e ne dhuratën s’do t’ia kthejmë.

Thëllëzë do të quhet, 

për bukuri dhe urtësi

atyre do t'u ngjajë."

Foshnja që Thëllëzë do quhej gugiti si në ëndërr.

Hoxha qeshi sa e dëgjoi,

mbathi këpucët te dera

dhe xhybja e tij e bardhë

humbi në shtegun me fiq deti.