Faruk Myrtaj
Agim
Mato, ne kete poezi-kompozim duket
me i shkujdesur se gjithe-here tjeter, duket
sikur nuk ka motiv te qarte, madje
duket sikur as manifeston ndonje deshire te lexohet si poezi!
"Thertorja"
ka gjasa te merret me se pari si nje pikture e hedhur ne ngut e siper, ne
nervozizem artisti qe pasi ka ofruar me pare ca forma te perkora estetike,
rebelohet edhe ndaj audiences qe ia ka cmuar mesdhetarizmen e ngrohte e blune e
gjelber te detit, dhe sikur pendohet qe ia ka perkedhelur lojen e pulebardhave
ne kreshtat e dallgeve dhe...
dhe
na sjelle nje Sarande me te madhe e me reale se Shqiperia e ofruar nga aradha e
pafund e artit kolektiv te poeteve te realizmit socialist: Saranda eshte
Shqiperia thertore!
Duke
u bere shkak per nje Kritike Ndryshe, por pa marre pjese ne te, Mato ofron nje
tabllo ngjethese, thellesisht poetike, me nota Rembrandi, me thyerjen e vargut
qe tek Majakovski do mbyllej me vetevrasjen e tij, me realizmin qe Nobelisti i
mbrame kinez Mo rrefen jeten e tij nen kudhren e pergjakshme te Revolucionit
Kulturor kinez, dhe pa i zene ngoje poezite per Stalinin apo verberine e Fuat
Celes si verberi e deshiruar per popullin e asaj kohe, me dimer te gjate
izolimi, ofron nje Pikture qe fare mire mund te rrinte nen titullin e nje
tjetre, shume te njohur: Klithma!
Thertorja
eshte Klithma...
Leximet
e saj mund te jene te shumta e te cfardolllojshme. Po, eshte POEZI e
pazakonshme, mbase nga me te arrirat e Matos, me te cilen mund te zbukurohej e
te identifikohej faqja e pare e nje Antologjie te Fatit te Njeriut diku ne ca
brigje me natyre te bukur...
Ferma
e Kafsheve s'ka si te merret me mend e tera, pa Thertoren e Agim Matos...
Nessun commento:
Posta un commento