Gugushi

GUGUSHI

Jam Gugushi i bardhë

që ulet në degën e lulëzuar të shpirtit tënd.

Ti e ndjen frushullimën e krahëve të mi

dhe sa të prek, hepohesh, qesh

duke mbushur me dritë tërë kopështin.

Nis e rrjedh limfa brënda teje,

çelin bisqet e reja, pikojnë qumësht

dhe drithërohesh nga gugatjet,

nga shpupurisja e puplave

dhe brambullitja e fjalëve dashurore.

Një rrymë mistike përshkon shpirtrat tanë

këto çaste. Askush veç teje s’më ka parë

kaq të brishtë,

sikur të shihte anën e pasme të hënës.

Kam xhveshur lëkurën e kushedi sa epokave,

kam kapërxyer selitë e sa perëndive,

për t’ju avitur bukurive.