Luleshqerrat

LULESHQERRAT

Ç' ishin ato zëra që më thërrisnin me ngut nga poshtë?

Ç'të kishte ndodhur?Zgjata kokën në dritare

dhe pashë sheshin e erërave të shkurtit

të mbushur plot e për plot me shoqezat e mia të hershme:

luleshqerrat e sapoçelura. 
 "Eja, eja", tundeshin të gëzuara 
nën dritën e virgjër mëngjesore.

Nuk e di si u injektua një padurim brenda meje

dhe nisa të zbres dy e nga dy shkallët e viteve,  
duke braktisur kohën,

i shndërruar në çdo hap,

derisa mbërrita atje poshtë 
një fëmijë i vogël në pakohësi.

U prekja kërcellin e hajthëm,
petalet ngjyrë ëndrre

dhe një lot më rrëshqiti 
para dëlirësisë e pafajësisë së tyre.
I mbuloja me pëllëmbët e vocka
nga frika se mos kthehej sërish thëllimi.

Nga vinin kështu? 
Nga thellësia e kujtimeve të mia

apo ndonjë qenie e përrallave të fëmijërisë

m’i dërgonte nga nëndheu?

U harrova gjatë si fëmijë 
dhe nuk kujtohesha më

të ngjitesha atje lartë 
te mosha ime e shkuar.

Ku e gjenin forcën ato lule të imta

të magjepsnin psikikën time të lodhur nga jeta

e të më kthenin atje ku pata skicuar

bukurinë e shpirtit dhe ëndrrat?