Letër e poeteshës Maria Benedetta Cerro

LETËR E POETESHËS MARIA BENEDETTA CERRO

Castrocielo, 24/03/2016

I nderuar dhe i dashur mik Agim Mato,

Mesazhi që Ju dhe miqtë tuaj vulosët dikur në një shishe, duke ua besuar valëve të Jonit, siç e shihni, arriti deri edhe tek unë, ndonëse kaq larg, nëpërmjet poezisë suaj.

Tani e kuptoj me shumë kthjelltësi, nga afër, sepse flet me gjuhën e dhimbjes, sepse është autentike, e thellë dhe e kushtëzuar nga nevoja, sepse përmban shqetësimet e detit, të cilit i drejtoheni vazhdimisht, duke qenë vendbanim i hapur takimesh, mikpritës dhe i sinqertë.

Njësoj si gjesti juaj ndërsa më dhuruat librin, duke më vlerësuar të denjë për të ndier një mesazh të tillë të fuqishëm, duke njohur, në ato pak vargje që lexova në Formia, zërin e një motre.

Në poezitë tuaja, gjej jo vetëm mitin, për të cilin folëm disi, por edhe një pafundësi aspektesh të tjera që ndërlidhin ngjarjet personale me ato të njeriut në përgjithësi, duke e bërë kështu universale poezinë tuaj; aspekte historike, apo gjeografike, që përqendrojnë në një kohë dhe hapësirë të përjetshme, tregimet e rrëfyera me dije poetike, me përzgjedhje lirike me efektshmëri të madhe dhe shumë thellësi ndjeshmërie personale kundrejt dhimbjes së të gjithë atyre që vuajnë nga dhuna, përbuzjet, dhe padrejtësitë nëpër botë.

Këto janë ndjenja që Ju dini mirë t’i shprehni nëpërmjet zërit të së vërtetës së hapur, shpesh me hidhërim, por të ndërthurur me ironi dhe gjithmonë me shumë dinjitet.

Në fund të fundit, “buzët e shtrënguara” mund të hapen vetëm në poezi  dhe “vuajtjet” shenjtërohen nëpërmjet dashurisë  (“poezia dhe dashuria – shoqe të pandara”) që janë në gjendje të na ringjallin prej vetë hirit të jetës. Madje edhe prej hirit të të gjithë librave, të të gjitha bibliotekave të nëpërkëmbura, pasi Fjala është, siç thoni, një lloj Ure komunikimi. Nëse poeti “muros vetveten, në murin e fjalëve, për të lidhur gurë e mesazhe” atij i mbijeton fjala duke vazhduar së ekzistuari si vepër paqeje, simbol lirie, përçues dashurie.

Është kuptimplotë fakti që dhimbja më e thellë, nëpërmjet një alkimie të jashtëzakonshme, të mund të transformohet në poezi, që përfaqëson dashurinë e plotë. E kam fjalën për dashurinë që është në gjendje të përfshijë gjithë universin dhe të zbulojë në çdo gjë bukurinë e fshehur.

Ndihem e lumtur që pata mundësinë t’ju takoja dhe të njihesha me poezinë tuaj. Ju shkëmbej dhuratën e librit tuaj me dy prej botimeve të mia: të fundit, dhe një tjetër që i përket një periudhe të errët të jetës sime dhe që ndoshta, për dhimbjen që përfshin, do ta ndieni më tepër.

Me shumë nderim dhe dashuri vëllazërore.

                                                         Maria Benedetta Cerro