Afër mëngjesit

AFËR MËNGJESIT

Afër mëngjesit

rrezet e dritës fillojnë e përplasen me ndërtesat përballë,

duke mbushur dritaret me copa flakësh,

përplasen me pemët, me limanin,

me varkat e vogla të lidhura si mëzat

dhe përzihen pastaj në rrokullisjen e lehtë të valëve.

Është koha kur bashkë me peshkatarët

surb kafen te “Poseidoni” aty pranë

dhe picërroj sytë

nga verbimi i lodrës së dritës me ujin.

Xixëllijnë ngjyrat në tavolozin e detit.

Shfaqen vrapuesit në bulevard

dhe qiellin e rimtë e përshkon

gjurma e bardhë e një avioni në kalim.

Një pulëbardhë këlthet

mbi kokën time

duke çvendosur me krahë horizontin.

Me shpirtin e çliruar nga motivet

sodit ditën që lind.