Varrezat e anijeve të mbytura

VARREZAT E ANIJEVE  TË MBYTURA

Lundrojmë me katamaran  në  brigjet joniane,

në kërkim të varezave të anijeve antike të mbytura.

Rrëshqasim mbi ekspozenë e ujrave të xhamta të këtij

 muzeu kohrash, mbi spirancat,

patavrat e anijeve të luftës, anijeve tregëtare të

ngarkuara me amfora e tjegulla, që shfaqen

përmes një vegjetacionit të dendur jonian.

Peshq të thellësive hyjnë e dalin në ambientet e këtij

 muzeu si ca rojtarë të heshtur,

ku hijet tona prekin dëshmitë e betejave të lashta detare

kurse shpesët e detit,  pulëbardhat, këlthasin pasthirrmat

  e  ushtarëve,

dhe përsëritin britmat e tyre,  duke u vërtitur sipër nesh.

Hapësira e pamatë e detit  në perëndim të diellit përsërit

 flakët, hirin, tymin dhe mirazhet e anijeve që

zhyten në thellësitë e ujrave. Zëri i Cezarit hepohet mbi

valë duke ndjekur Pompeun. 

Guiskardi,  Bohemundi bredhin me flotat e tyre në këto

 gjire. Dikush

i humb tërë anijet nga shtrëngatat. Një tjetër i fundos vet

që ushtarët të mos mendojnë për kthimin.

Tendosim velat në këto rrugëtime mbi Detin Jon.

Shfaqemi në gjirin para Butrintit,  para  Onhezmit,  Porto

   Palermos,  Palasës

dhe katamarani ndal në Gramata,

ku dikur strehoheshin anijet për t’i shpëtuar furisë  së

 Poseidonit.

Monument i gurtë i memorjes

i ngitur thikë mbi humnerat e egërsuara,

me shënimet e udhëtarëve të mëdhenj të gdhëndura në

                                                       murin e historisë,

me lutjet kushtuar perëndive,

me thirrjet,

me agoninë  e lundërtarëve të rrezikuar,

që ndjehen të vegjël para natyrës

dhe pendohen për mëkatet.

Prekim me dorë  shenjat, 

adresat e lëna

bashkë me ankthin e tyre

për të mbijetuar.

Prekim emrat e  Pompeut,  të  Dolabelës,

të  Mark Antonit,

të konsullit  Tit Statit Tauri

në këtë enciklopedi të udhëkryqeve mesdhetare,

për të dëshmuar se janë të vdekshëm.

Duke udhëtuar për në Francë, këtu u tulat

për t’u mbrojtur nga stuhia

perandori i Bizantit, Joani V  Paleologu.

Dhe katamarani vozit në skajet e kohrave,

duke shtyrë ca valë indiferente për të shkuarën.