Medauri

MEDAURI

Perëndia ilire e luftës

Të heshtur, të rëndë,

pranë dhjetëra skulpturash,

kokash të mermerta, 

ulën një shkëmb.

Skulptori u afrua, i ra me çekiç

dhe ndjeu përbrenda

t’i shakullijnë erërat e stuhitë.

Vendosi një shkallë.

Hipi. Filloi nga  puna.

Cifla guri binin me zhurmë përposh

dhe vinte ndaj tij,

që nga thellësi e shkëmbit, (thellësi e kohës),

një luftëtar i vrëjtur dhe serioz.

Hapat e tij ndiheshin të qartë

nën ritmin e përditshëm të daltës: çak-çik.

Zgjateshin kureshtarë koka mermeri,

Zgjateshin kureshtarë koka allçish.

Dhe një ditë,

me përkrenare e tunikë

mbi lëvozhgën e gurtë u shfaq,

perëndia e ilirëve,  Medauri fisnik.

Çast solemn. Skulptori u hoq mënjanë.

Dhe pa dashur tha se s’bëri gjë tjetër,

vetëm e zhveshi me daltë e çekan,

se brenda çdo shkëmbi, çdo guri në Iliri,

do gjesh të fshehur një perëndi.