Vajza e valëve

Tablo e piktorit SEFEDIN STAFA

VAJZA E VALËVE

 Ktheheshim nga brigjet drejt shtëpive

ashtu si zogjtë, e lodhur nga deti,

shkonin të flinin

në palmën e vetmuar të mbrëmjes.

Kur arrinim tek oborret,

mjegulla e lehtë e një kënge

nderej mbi drurët e kopshteve.

«Në një shkëmb anës së detit

qan, e mjera, qan» ngrihej zëri i një gruaje

dhe pas saj

zëra të tjerë grash

shkundnin në ajër

trishtimin e lashtë të këngës.

Zëri i parë këputej i plagosur.

Një si gulçimë deti

dhe zëri prapë do të ngrihej

duke ngjethur gjer në rrënjë

flokët tona të buta.

Dhe na bëhej në gjumë ajo vajzë e largët me

                                               fustanin prej deti,

duke pritur të dashurin e saj

të kthehej

me një anije të bardhë,

nga brigjet e prapsme të Mesdheut.

Me sytë e buhavitur,

duke trembur me hapat tona

 pëllumbat e egër,

do të kërkonim të nesërmen shkëmbin e saj të

gërryer

                                                        nga lotët e pritjes.

1972