Më ushton në damarë qenia jote

MË USHTON NË DAMARË QENIA JOTE

                                                                  Yllkës

 Më ushton në damarë qenia jote.

I mbështjellë jam nga përqafimi yt,

nga shtrëngimi i krahëve të tua

që zmbrapsin retë   

të mos më qaset zymtia e tyre.

I përjetuam dhe i lamë pas 
të gjitha padrejtësitë

që na rezervoi fati, 
po loti yt e lau si me finjë

të shkuarën e hidhur

dhe dita e ëndërruar erdhi.

Jemi plakur tashmë,   
xixëllonjë e fëmijërisë!

Drita që buron nga ty

ma mbush me dhembshuri 
shpirtin që mëkëmbet.

Më ushton në damarë qenia jote

dhe nuk i kam frikë hekurat

që më burgosin brenda teje.