Vetmi kozmike

VETMI  KOZMIKE

Jam i spërkatur nga vegime qytetërimesh të largëta,

nga ciatja e sinjaleve të tyre manjetike,

nga modulet që lëshojnë qëniet inteligjente të dherave të

tjera  për t’u identifikuar tek unë,

nga sistemet e tyre fluturuese që depërtojnë atmosferën

dhe studiojnë mënyrën time të jetesës.

Rrotull meje vërtiten disqe fluturues,

ulen në periferi të qyteteve,

lenë gjurmët e tyre në barin e përcëlluar të lëndinave,

ngihen sërish e zhduken duke lënë mbrapa

një fjollë drite të panjohur,

dëshmi të papërcaktuara kozmike,

silueta jashtëtokësorësh kuriozë.

Një ditë prej ditësh

do të ulem me ta,

si me fqinjtë e pallatit

dhe do të qajmë hallet e hapësirave që na rrethojnë.

Do të shkëmbejmë teknologjitë si cigaret,

pa diskutuar të drejtat për licensat, për autorësinë,

nuk do të flasim për luftrat, për ideologjitë,

për armët e shkatërrimit në masë, atomin, lëndët kimike,

për armiqësitë, për papajtueshmërinë e besimeve,

si një e keqe që na ka pllakosur prej shekujsh

këtu në tokën tonë.

Do të shënojmë me kujdes arritjet e tyre  në fushat e

e ndryshme të shkencës,

do të hetojmë mënyrën e tyre të jetesës,

në se rrojnë në qytete si tonat, 

ushqimet që konsumojnë,

në se kanë nepset tona, veset,

në se dashurojnë,

në se urrejnë.  Si e kanë të organizuar jetën sociale?

A kanë formacione shtetërore, politikanë,

hierarki burokratike, korrupsion?

A kanë artistë, vepra arti, romane, poezi, filma,

pasarela mode, bordello, drogë, gjeneralë?

A shkojnë në stadiume, a venë baste? Çfarë lloj sportesh

aplikojnë? A zihen rreth një topi, a rendin pas idhujve

që fitojnë miliarda?

Digjem nga kurioziteti për qeniet e largëta inteligjente

që duket se po shfaqen rrotull meje.

Vetmisë kozmike po i vjen fundi.